غزلی برای رامند در اولین
سالگشت زادروزش در نوروز

آتش! برقامت ِشب

سالی گذشت بر تو ، از رَه رسید نوروز
خجسته باد میلاد ، نوروز ِ تو پیروز !ـ

آتش زدم هیمه ، در قله ی «شاهو»ـ
بر قله ی « رامند » ،آتش تو هم بفروز !ـ

در مَقدم ِنوروز ، « بَهمَن » بپا خیزد
اینک تو «رَستخیزی»، از چند «بهمن» آموز !ـ

افسانه شد جمشید ، جام ِ جَمَش تاریک
ای آتش ِزرتشت ! شعله بکش ، برسوز !ـ

از یُمن ِ«جمهوری»،«اسلام»و فِتْوایَش
در مجلس ِیاران : بس ناله ی جانسوز .ـ

اینان که در مِنْبَر ، از عَدل میخوانند ؛
آمالشان مشکوک ، افکارشان مرموز .ـ

تیره شب ست اینجا ،ای صبح پیروزی
–از آفتاب جامه ، بر قامت شب دوز!ـ

ا.ص – یوسف
آلمان-نوروز ۱۳۸۳
ماه مارس سال 2004