مبارزی که هرگز با نظم موجود سازش نکرد!ـ
!!علی آتش درگذشت
علی آتش، از فعالان کنفدراسیون دانشجویان خارج کشور، همواره در برابر مناسبات سرمایهداری مبارزه کرد. خستگی ناپذیری و پیگیری او زبانزد این و آن بود، به ویژه انسانگرایی او بیش از نگاه ایدئولوژیک او برجستهتر مینمود. رفتار او برگرفته از زندگی و کار، بسیار تاثیرگذار و ارزشمند بود، روانشناسی موفق و واقعبین که هرگز به روابط روزمرهی آکادمیک از پیش تعیین شدهی نظام سرمایهداری تن نداد
چندی پیش او در اتاق گفتمان سیاسی اجتماعی، به بحث و گفتگو پرداخت که برای مخاطبان بسی آموزنده و تفکر برانگیز بود. دستاندرکاران اتاق گفتمان سیاسی اجتماعی خود را در این غم، سوگوار میدانند
یادش گرامی باد!ـ
گفتمان سیاسی اجتماعی
هشتم ماه مه 2018
********
یادداشت سیروس بینا
دوستان و رفقای گرامی،
با قلبی سرشار از تأثر در گذشت رفیق علی آتشکدی (آتش) را به خانواده، خویشاوندان، دوستان، همرزمان، همقطاران، و به ویژه به یاران او در مبارزات قاطعانه اش در کنفدراسیون جهانی (سابق) تسلیت می گویم. شمه ای که در زیرمی خوانید از رفیق دیگری است که به نیکی فداکاری های نسل “آتش” را پاس داشته است.
ضمن بازگشت به یاد مانده های سالیان پر شور و پر شرار گذشته در “سازمان آمریکا” (رفیق آتش در “واحد شیکاگو” فعالیت داشت و من در “واحد واشنگتن-بالتیمور”)، این
ترانه ی پر سوز و گداز از آن دوران به یادم آمد – (از سه هنرمند پر آوازه در دستگاه شور) – که شعرش از زنده یاد بیژن ترقی، آهنگش از زنده یاد علی تجویدی و با آوای خوشِ زنده یاد دلکش اجراء شده بود، و من آن را گاه و بی گاه در آن زمان زمزمه می کردم:
“آتشی ز کاروان جدا مانده/این نشان ز کاروان به جا مانده … من هم ای یاران تنها ماندم/آتشی بودم بر جا ماندم …”
الآن که این خبر را شنیدم، با کمال تأسف فکر می کنم این کاروان است که سال ها از آتش جدا مانده – نه بالعکس.
یادش گرامی و نامش بلند آوازه باد!
سیروس بینا