با کمال تاسف در گذشت دکتر یونس پارسا بناب را به اطلاعتان میرسانیم
یونس پارسا بناب روز سه شنبه 19 دسامبر 2023 مطابق با 28 آذر 1402 در سن 86 سالگی در بیمارستان سیبلی واشنگتن چشم از جهان فرو بست.
مراسم یادبودی به این مناسبت برگزار خواهد گردید که جزییات آن بعدا به اطلاعتان خواهد رسید
مختصری در رابطه با دکتر پارسا بناب
یونس پارسا بناب از اعضای قدیمی «کانون دوستداران فرهنگ ایران » در واشنگتن دی سی بود . یونس پارسابناب، متولد 1316 خورشیدی در تبریز از آغازگران کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی در آمریکا در سالهای 1979 – 1963 از نویسندگان نشریه «ستارخان بایراغی » ارگان کنفدراسیون جهانی به زبان ترکی آذربایجانی در سالهای 1980 – 1976، سردبیر مجله انگلیسی زبان ریپه « بررسی تاریخ اقتصاد سیاسی ایران» در سالهای 1981 – 1976.
دارنده درجه لیسانس در علوم سیاسی از دانشگاه هاوارد ( واشنگتن- 1965)، دارنده درجه فوق لیسانس در علوم سیاسی و تاریخ از دانشگاه هاوارد ( واشنگتن 1967 ). دارنده درجه دکترا در علوم سیاسی بین المللی از دانشگاه کاتولیک ( واشنگتن 1974 ).
از نویسندگان نشریه ای « میزگرد» (چاپ کلن ) از سال 1986 تا 1993، از نویسندگان نشریه ای دوهفتگی «ایرانیا ن» (چاپ واشنگتن از سال 1997 تا 2012 )، از نویسندگان نشریات اینترنتی « روشنگر »، « مجله هفته »، « عصر نو »، « گزارشگر »، «اشتراک » و …..، نویسنده کتاب « تاریخ صد ساله احزاب و سازمانهای سیاسی ایران از 1284 تا 1384 خورشیدی »، و « جهان در عصر تشدید جهانی شدن سرمایه از 1991تا 2009 » .
دکتر بناب استاد تاریخ سیاسی جهان و خاورمیانه در دانشگاه استریر (واشنگتن ) و ریاست بخش اکادمیک دانشگاه استریر از سال 1972 تا 2008 بود

در سوگ سیروس بابایانی،
از زندانیان سیاسی ترکمن صحرا و از جان به در بردگان دهه شصت ،که درسن۱۶ سالگی به اتهام هواداری از سازمان چریک های فدایی خلق به مدت ۷ سال در زندان گنبد و زندان اوین زندانی بود و حکم اعدام گرفت اما بعد حکم او به ۷ سال تقلیل یافت .
رفیق سیروس چهارشنبه متاسفانه بعلت سکته قلبی فوت شد .یاد و نام شریفش جاودان خواهد ماند .

قلب بزرگ محمد سلطانی (ایوب مدائن) فعال جنبش کمونیستی از تپش بازایستاد

„…آنچه که انگیزه من برای حرکت در رابطه با مبارزه اجتماعی و سوسیالیسم بوده،
شوق مقصد نیست، عظمت و زیبایی راه است. مقصد آغاز سکوی پرشی است به راهی فراتر…“

روز چهارشنبه ۲۰ دسامبر ۲۰۲۳ )۲۹ آذر۱۴۰۲( قلب بزرگ رفیق محمد سلطانی )ایوب مدائن رزمنده کمونیست که برای آزادی و برابری میتپید، در پی نبرد با بیماری سرطان از تپش بازایستاد و جنبش کمونیستی یکی دیگر از ر هروان خود را از دست داد. سوسیالیستی پرجنب و جوش، دوستدار فرهنگ و چیره دست در ادبیات که دل در گرو آزادی، برابری و رهایی انسان داشت. رفیق محمد(ایوب) در سال ۱۳۳۵ در شهرستان گرمی آذربایجان به دنیا آمد اما از دوران مدرسه سا کنتهران شد. فعالیت سیاسی خود را در نوجوانی و از دبیرستان علمیه تهران که فضای سیاسی پرشوری علیه دیکتاتوری سلطنتی داشت و نیز در محفلی از دوستان چپ آغاز کرد و سپس هوادارسازمان چریکهای فدایی خلق شد. چند ماه پیش از قیام بهمن ۵۷ برای همراهی با جنبش ضدسلطنتی از خدمت سربازی گریخت و در روزهای ۲۱ و ۲۲ بهمن ماه در تسخیر کالنتری و مراکز نظامی منطقه نیروی هوایی مشارکت فعال داشت و سپس به صفوف هوادارن سازمان چریکهای فدایی خلق پیوست.
در سال ۱۳۵۸ وارد دانشگاه ادبیات و علوم انسانی شد و با دانشجویان پیشرو و در بخش محلات شرق
تهران، سچفخا همکاری داشت. رفیق محمد(ایوب) در انشعاب بزرگ سال ۱۳۵۹ به صفوف „اقلیت“ پیوست و در سال ۱۳۶۴ مجبور به ترک ایران شد. در خارج از کشور نیز سالها از فعالین پیگیر“اقلیت“ بود و در عرصههای گوناگون علیه جمهوری اسالمی و در دفاع از کارگران و زحمتکشان شرکت فعال داشت. رفیق محمد در آغاز دهه نود میالدی به هسته اقلیت پیوست و سالها عضو “ شورای هماهنگی هسته اقلیت و نیز ن ماینده ما در پروژههای „اتحاد چپ کارگری“ و „اتحاد انقالبی نیروی های چپ و کمونیست“ بود و در دشوارترین شرایط سیاسی جمع ما را همراهی کرد. رفیق محمد اعتقاد عمیقی به وحدت و
همگرایی در جنبش کمونیستی داشت و در این راستا تالشهای فراوانی نمود. در سال ۲۰۱۴ برای تالش بیشتر در راستای همگرایی از جمع ما فاصله گرفت تا فعالیت خود را در این مسیر متمرکز کند اما همواره یار و رفیق همراه ما ماند. یکی از محورهای همیشگی دیدگاه او ضرورت همگرایی کمونیستها بود و با مشارکت در کنگرهها و کنفرانسهای احزاب و سازمان های انقالبی کمونیست و نیز گفتگوها و مصاحبههای تلویزیونی، تاکید خاصی بر این موضوع داشت. رفیق محمد سال گذشته نبردی سخت با سرطان را آغاز کرد و در هنگامی که پزشکان ادامه معالجه موثررا ممکن نمی دانستند، پیشنهاد رفقایش برای برگزاری مراسم بزرگداشت و دیدار پایانی با دوستان را سورانه پذیرفت و این مراسم در تابستان امسال در شهر هانوفر برگزار شد و محمد خود از زندگی و آرزوهایش و نیز جایگاه انسان در سوسیالیسم سخن گفت و اینکه : „…آنچه که انگیزه من برای حرکت
در رابطه با مبارزه اجتماعی و سوسیالیسم بوده،شوق مقصد نیست، عظمت و زیبائی راه است. مقصدتازه آغاز سکوی پرشی است به راهی فراتر… „
برای جمع کوچک ما که از دو سال گذشته تا کنون سه رفیق نازنین (سعید سهرابی، صالح احمدیان واکنون رفیق محمد سلطانی) را از دست داده ایم، فقدان رفیق محمد سخت و دشوار است اما تلاش میکنیم که آرمان انسانی و سوسیالیستی این رفقا را پاس داریم.
ما خاموشی رفیق محمد را به همسرش رفیق سوسن و فرزندانش تایماز و پویان و نیز همه رفقا و دوستانش تسلیت میگوییم. مراسم خاکسپاری و گرامی داشت رفیق محمد بعدا از طریق خانواده وی تعیین و اعالم خواهد شد.
هسته اقلیت
20.12.2023 ۲۹/ آذر۱۴۰۲
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد جمهوری شورایی
زنده باد آزادی- زنده باد سوسیالیسم