آنان که در راه توده ها به مبارزه برمیخیزند و با دشمنان خلق نبرد میکنند، آنان که تا پای جان به آرمان زحمتکشان وفادار مانند هرگز نمی‌میرند، زنده‌اند و برای همیشه در قلب بزرگ توده‌ها زنده می‌مانند.
رفقای شهید حسن ضیاظریفی، احمد جلیلی افشار، مشعوف کلانتری، عزیز سرمدی، محمد چوپان‌زاده، عباس سورکی و بیژن جزنی که در ۲۹ فروردین ماه ۱۳۵۴به همراه دو مجاهد مصطفی جوان خوشدل، سید کاظم ذوالانواری که پس از سالها مبارزه، تحمل شکنجه و زندان بدست دژخیمان شاه در زندان اوین بخاک و خون کشیده شدند، نمونه راستین انقلابیون سرسخت و آشتی ناپذیر، سمبل های مبارزه، مقاومت و عشق و ایمان به توده‌ها بودند. رفقای گروه جزنی که در در زمره نخستین پیشگامانی بودند که در تاریک ترین روزهای سلطه اهریمنی رژیم، در روزهایی که سایه شوم و نفرت انگیز دیکتاتوری عنان گسیخته بر میهن ما سایه افکنده بود، مبارزه ای آشتی ناپذیر و قهرآمیز را علیه دشمنان خلق آغاز کردند.
گرامی باد یاد مبارزات تمام شهدائی که قهرمانانه در راه زحمتکشان مبارزه کردند و جان باختند.
ننگ و نفرت بر کسانیکه به طبقه کارگر و توده های زحمتکش پشت کردند و راه سازش و خیانت را برگزیدند.