پیش در آمد:ـ
ھدف این نوشته، پرداختن به مقوله „پژوھشگری“ و“تحقیق“ بخصوص از نوع „دانشگاھی“ و“علمی“ است که گویا بر پایه آن حرکتی صورت گرفت برای برگزاری کنفرانسی، واما، در انتھا به نوشتن کتاب „راھی دیگر“ خلاصه گشت. ابتدا به چند نکته ای که برای مشخص شدن بحث کمک موثری میکند میپردازم و در انتھا پیشنھادی خواھم کرد برای تحقیقات احتمالی آینده!.ـ

بنا به گفته آقای ناصر مھاجر، گویا قرار براین بوده که با حمایت „پژوھشکده بین المللی تاریخ اجتماعی آمستردام“ و به ابتکار آقای تورج اتابکی بمناسبت چھلمین سالگرد „رویداد سیاھکل“ و تولد سازمان چریکھای فدایی خلق ایران برگزار شود. در راستای برگزاری ایران کنفرانس و با پایبندی به ھمه سنجه ھای „دانشگاھی“ در پی آن شدند که „تاریخ سازان!!“ را در کنار „تاریخ
نویسان!!“ بنشانند. اما، بواسطه پافشاری بی پایه یکی از این „تاریخ سازان!!“ (بھروز خلیق) برای شرکت دادن یکی دیگر از“تاریخ سازان!!“ (فرخ نگھدار)، این „یکی از انگشت شمار ابتکارھای جامعه ایرانیان تبعیدی و مھاجر“، با شکست روبرو شد و برگزار نگشت. گویا در سرشت تاریخ ایران ھست که تراژدی و کمدی پدیده ھا مرتب به تکرار بنشیند. بار اول – حدودن چھل سال پیش- تقلبی توسط یکی از „تاریخ سازان!!“ (مھدی فتاپور) در شمارش آرا برای انتخاب کمیته مرکزی سچفخا صورت میگیرد و „تاریخ ساز- مقلد امام“ (فرخ نگھدار) بجای احمد غلامیان لنگرودی (که گویا کینه نھادینه شدن این جماعت تاریخ ساز نسبت به او تمامی ندارد) عضو کمیتھ مرکزی میشود و فاجعھ ھا انبوھی ببار میاورد و بار دوم کنفرانسی در آمستردام بھ شکست می انجامد.ـ

برای خواندن مطلب کامل به صورت پی دی اف لطفا اینجا کلیک کنید