یادداشت رسیده
————————–—
حکم زندان روزبه گیلاسیان به جریان افتاد
روز گذشته روزبه گیلاسیان نویسنده‌ی ساکن گرگان برای اجرای یک سال حکم به زندان برده شد. پیش‌تر الهه سروش نیا(نویسنده)همسر او به هشت میلیون تومان جریمه نقدی و نیما صفار (نویسنده) هم‌پرونده‌ و دوست او به هشتاد روز حبس محکوم، و شمار دیگری نیز بازداشت و بازجویی شدند. نیما صفار نیز همین روزها باید به زندان برود. این همه جر…یمه و بازداشت و بازجویی و زندان برای چه؟ برای جمع شدن و بحث کردن! و این معنایی جز سرکوب صریح آزادی بیان ندارد. البته در این مورد بیش از هر چیز „جمع شدن“ ، دستگاه‌های امنیتی و قضایی را برآشفته است. „جمع شدن“ همان فعلی است که در حکومت‌های نظامی ممنوع است و جرم تلقی می‌شود.
در باره اجرای حکم روزبه گیلاسیان، علی‌رضا آدینه شاعر و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران یادداشتی برای این صفحه فرستاده است که می‌خوانید. با تشکر از ایشان.
————————–——————–
پیشانی از هجوم وقاحت کبود می شود (محمد مختاری)

میان خبرهای تلخ و هردم فزاینده‌ی این روزها که امان مان را بریده است، شنیدم روزبه گیلاسیان نویسنده و اندیشمند جوان کشورمان برای تحمل یک سال دوران محکومیت ناعادلانه اش، خود را به زندان امیرآباد گرگان معرفی کرده است.
در سرزمینی که دشمنان حقیقی انسان، قاتلان تفکر و سارقان اصلی جان و مال مردم با خیالی آسوده می آیند کیسه می انبارند و می روند و ستمدیدگان و تهیدستان باید تاوان زیاده خواهی‌های مشتی مفتخواره را بدهند و قربانی نمایش‌های مهوعی چون قطع دست در راستای ایمن سازی فریبکارانه ی حاکمیت شوند؛ جایی که حاکمانش هر فریاد آزادی خواهی و عدالت جویی را هم‌صدایی با دشمن می خوانند و منتقدان این وضعیت رو به زوال را نفوذی دشمن می پندارند، چگونه می توان همچنان از امید و رستگاری گفت؟
چندی پیش روزبه گیلاسیان به اتهام مضحک و واهی „تشکیل جلسات بحث آزاد در منزل خود“ همراه با همسرش الهه سروش‌نیا و دیگر یار همقلم مان نیما صفارسفلایی (که او نیز چند روز دیگر باید برای طی دوران محکومیتش روانه ی زندان شود) و چند تن دیگر بازداشت شدند. پس از بازجویی‌های طولانی و تشکیل دادگاه، الهه سروش نیا به هشت میلیون تومان جزای نقدی، نیما صفار به هشتاد روز حبس و روزبه گیلاسیان به یک سال حبس محکوم شدند.
خوب می دانیم که صدور این حکم‌های ظالمانه و ایجاد رعب و وحشت تنها برای محدود کردن هرچه بیشتر آزادی بیان و اندیشه است. پس:
سکوت نمی کنیم
جای نویسنده زندان نیست
اندیشه را نمی شود به زنجیر کشید
یاران اهل قلم ما و همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی باید فوری و بی‌قید و شرط از سیاهچاله‌های سرکوب و تحجر و تعصب آزاد شوند.
– علی‌رضا آدینه –