شبنامه
(از سری شعر های خیابانی )
حسن حسام
تا خیابان ها ی شورشی
تهی شوداز فریاد ِ مردم ِ اعماق
کمین کرده ای
با چکمه ها
و مسلسل ها !ـ
ای آیت ِ خداوند !ـ
یغماگری که سرخ گشته ترا رُخ
از خون ِ نو نهالان،ـ
درهیچ جنگلی آیا
غوغای بی شماره ی مرغان
با تیر و دام و تبر
خاموش می شود ؟!ـ
بگریز !ـ
ای دزد ِ با چراغ
بگریز
از مردمان خسته ی در بند
از مردمان ِ رقصان در میدان
بگریز !ـ
خاموش می شوی
چو شب ِ تار،ـ
در سحر
بگریزاز قیامت ِ آتش!ـ
آتشفشان خشم است این
گل داده در خیابان ها .ـ
طغیان ِ بی قراری ها ،ـ
وحاصل ِ شکفته ی بی داد است
کزانفجار ِ صاعقه وارش
می توفد
و پایکوبان ،ـ
می پیچد
رقصان
رقصان
درباغ ِ پُر طراوت ِ بیداری
و غنچه های هُشیاری
بر مدار ِ دلکش ِ آزادی
با شادی
برمدار ِ نان و آبادی
در کوچه و خیابان
در ایران
یکشنبه هفده دی نود وشش
پاریس
