ساختارها، تظاهرات و کنش‌های آلترناتیو را سازمان دهیم!، همایون ایوانی
موج‌سوارانِ بدنام رسانه‌ای دوست دارند که خود را به عنوان „ائتلاف“ طبقات و اقشار مردم جلوه دهند. در واقع اینان جمعی از ولگردهای رسانه‌ای، تازه به دوران رسیده‌های پروژه بگیر، آکادمیسین‌های بی‌جنبه و اغلب تهی مغز، قماربازان کازینوهای لاس وگاس، تکنوکرات‌ها و سرمایه‌دارانی هستند که ویژگی اصلی آنان، در حضور مجازی، بی‌ریشه و مصنوعی‌شان در خارج از کشور خلاصه می‌شود. آنان به جای اتکاء به جنبش مردمی، به ژاژخایی و کاسه‌لیسی دولت‌ها و قدرت‌های جهانی، حتی رقبای منطقه‌ای جمهوری اسلامی مشغولند. به یک عکس یادگاری با یک قدرتمدار دلخوشند و آن را در چندین مصاحبه و اظهار نظر برای کسب اعتبار خرج می‌کنند. از بالای سر مردم، در پشت درهای بسته می‌کوشند که برشانه‌های مردم سوار شوند. با این حال، موج سواران بی‌ریشه، حتی نمایندگی سرمایه‌داری ایران را نیز نمی‌کنند، چه برسد به کارها و ادعاهای دیگر. به موضوع بی‌ریشگی سیاسی و عمرِ گذرای چنین چهره‌سازی‌هایی در نوشته دیگری باید پرداخت. به هر حال، موضوع به این سادگی‌ها پیش نخواهد رفت و „شنونده باید عاقل باشد!“