در تدارک نهمین گردهمایی_سراسری درباره کشتار زندانیان سیاسی در ایرانـ ۲۹ سپتامبر تا اول اکتبر ۲۰۲۳، برلین، آلمان

سلام شکستگان سالهای سیاه
تشنگان آزادی
در قسمت دوم رادیو دادخواهی با عنوان „آرشیوهای قدغن“ به مستندسازی جمعی و ضرورت و نقش آن در مبارزه طبقاتی پرداخته ایم.

باروری و بلوغ خیزش زن، زندگی، آزادی راه‌های نوینی را گشوده و هنوز می‌گشاید که هر پهنه‌ی آن نیازمند بررسی‌های دقیق‌تری است.

در ماه‌های اخیر، کنش‌گران جنبش‌های اجتماعی سه منشور منتشر کرده‌اند که خواست‌ها، مطالبات و چشم‌اندازهای آن‌ها را بیان می‌کند و می‌تواند به آرایش نیروها در خیزش کنونی کمک کند.

«منشور‌ مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و‌ مدنی ایران» در ۱۴ فوریه ۲۰۲۳ با امضای بیش از ۲۰ تشکل، «منشور مطالبات پیشرو زنان ایران» با امضای شماری از کنش‌گران زن در ۷ مارس ۲۰۲۳، و «منشور آزادی، رفاه، برابری» با امضای شمار زیادی از کنش‌گران سیاسی و اجتماعی در ۲۹ آوریل ۲۰۲۳ منتشر شدند.

هم‌پوشانی‌ها و، در عین حال، تفاوت‌های مطالبات و چشم‌اندازهای بخش‌های مختلف جنبش‌های اجتماعی در داخل کشور در این منشورها به چشم می‌خورد.

در آغاز بحث، ازجمله این پرسش‌ها مورد بررسی قرار گرفت:

🚩 انتشار این منشورها، بیانگر چه لحظه‌ی سیاسی در ایران است؟ آیا گامی به جلو است یا تکرار تجربه‌های پیشین؟

🚩 بهتر نمی‌بود، و آیا ممکن می‌بود، که نیروهای پیشرو، تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی، و فعالانی که با امضای شخصی منشورهای مختلف را امضا کردند می‌کوشیدند به منشوری مشترک دست یابند؟

🚩 برای تقویت و افزایش همکاری میان عاملان این منشورها چه راه‌هایی متصور است؟ آیا اساساً همکاری میان نیروهای پیش‌برنده‌ی منشورها ممکن است؟

🚩 ارتباطی میان منشورها و سازمان‌یابی فعالان و نیروهای چپ دیده می‌شود؟