درسهای مبارزات سراسری توده ای، عباس سماکار

ـ 1- جامعه ما، در طول سالهای 32-1320، 42-1339، 1357، 62 -1360، 1388، و اکنون در سال 1396، چندین دوره انقلابی را به خود دیده است. این همه انقلاب و تحول و شورش در این مدت نسبتا کوتاه در جهان کم نظیر است.ـ

ـ 2- وسعت شرکت توده های مردم در مقاطع مختلف در این شورش ها و انقلابات کم نظیر بوده است.ـ

ـ 3- در رابطه با مبارزات کنونی، سطح و سرعت سازماندهی توده ای، چه بسا در این مدت سه روزه و با این شکل های متنوع، از عهده یک حزب قدرتمند هم بر نمی آمد. حزب، طبعاً، اساس استراتژیک حرکت است، اما جنبشِ خود به خودی توده ای نیز، می تواند در غیاب حزب، به سازماندهی میدانی شگفت انگیزی در مبارزات اعتلائی دست بزند که نمونه اش را اکنون می بینیم.ـ

ـ 4- درسهای سه روزۀ مبارزات سراسری تازۀ مردم ایران نشان داده است که تنها یک جنبش عظیم توده ای قادر است چنین شگفتی هائی بیافریند و راه چیره شدن بر انبوهی از نکات اساسی مبارزات میدانی را بیابد.ـ

ـ 5- شیوه های ارتباطی نوین و فراخوان هائی که از جانب توده های میلیونی شهرها و مناطق مختلف کشور پذیرفته می شود و به سرعت به عمل درمی آید، نه خط دهنده و رهبر و تشکل مشخص دارد و نه کسی می تواند ادعای رهبری آن را بکند. این فراخوان ها و رهنمودها صفت و مشخصۀ درونی جنبش توده ای اعتراضی ست، از آن بیرون می آید، قدرت حرکت و مانور بسیار وسیع می یابد و امکان سازمانیابی وسیع مردم را برای آینده در خود دارد. این وضعیت، رژیم درمانده جمهوری اسلامی را مانند خر در گِل نگه داشته است، رژیم در حال مطالعه، بررسی و نقشه و توطئه چینی برای آینده است تا تکلیفش با این حضور عظیم مردمی روشن کند. رژیم اکنون نمی تواند کسانی را به عنوان رهبر و خط دهنده مبارزات جاری بگیرد و به زندان بیندازد و ماجرا را خاتمه دهد.ـ

ـ 6- سازمانهای سیاسی مردمی، به برکت روند رشد و پایداری همین مبارزۀ خودانگیختۀ توده ای ست که بیش از گذشته، به گردن گذاشتن بر ضرورت اتحاد در عمل و برنامه کشیده خواهند شد و جوانه زدن گرایش به ایجاد تشکل وسیع در میان مردم نیز به ارتقاء همین مبارزات و رشد ابتکارات تازۀ آن وابسته است.ـ