با گذشت ۴۵ سال از استقرار نظام اسلامی در ایران، زن‌ستیزانِ حاکم کماکان و به زبونانه‌ترین وجهی در صددِ سرکوبِ زنان و ایده‌ی برابری هستند.

در تازه‌ترین این اقداماتِ امنیتی-قضایی، صبح روز هشتم فروردین ۱۴۰۳، بیش از ۶۰ سال حبس برای فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی در گیلان صادر شد.

بر اساس گزارش بیدارزنی

زهره_دادرس به ۹ سال و ۶ ماه حبس (به اتهام تشکیل ‌گروه با هدف برهم زدن امنیت ملی به ۶ سال و یک روز حبس تعزیری

و‌ به اتهام اجتماع و تبانی، به ۳ سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری) محکوم شده است.

فروغ سمیع‌نیا ساراجهانی یاسمین حشدری شیواشاه سیا نگین رضایی متین یزدانی آزاد هچاووشیان و‌ زهرادادرس هریک به ۶ سال و ‌۳ ماه و ۱۷ روز حبس (اجتماع و تبانی به سه سال و شش ماه و یک روز حبس برای اتهام عضویت در گروه، به دو سال و هفت ماه و شانزده روز حبس) محکوم شده‌اند.

هم‌چنین جلوه جواهری و هومن طاهری به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شدند.

زن زندگی آزادی زندانی سیاسی آزادبایدگردد علیه بی تفاوتی

@Blackfishvoice1

ماه رمضان، سوتغذیه مضاعف و غذای بی‌کیفیت برای تمامی زندانیان

گزارش ارسالی به بیدارزنی

وضعیت غذا در زندان قرچک، فاجعه است.

«پس از انتقال زندانیان سیاسی زندان قرچک به زندان اوین در اردیبهشت‌ماه سال گذشته، مسئولان زندان قرچک شرایط حاکم بر این زندان را به حالت قبل برگرداندند؛ چرا که ستم بر زندانیان جرائم غیرسیاسی، هزینه و تبعاتی برای مسئولان ندارد. مسئولان زندان بدون آنکه نگران انتشار گزارشی از وضعیت زندان در رسانه‌ها باشند، زندانیان قرچک را در وضعیتی دشوار قرار داده و به هیچ‌یک از مطالبات یا شکایات زندانیان رسیدگی نمی‌کنند. (در میان بی‌شمار مثال، اعدام سمیرا سبزیان، شاید بتواند عمق بی‌اخلاقی و عدم‌صداقت مسئولان زندان قرچک را به خاطرمان بیاورد).

اما یکی از مهم‌ترین مسائل این روزها برای زندانیان زندان قرچک، «رفع گرسنگی» است. با شروع ماه رمضان، وعدۀ ناهار در زندان در ساعات بامداد توزیع می‌شود؛ به بیان دیگر زندانیانی که به سبب عدم تمایل، بیماری و یا دلایل دیگر روزه نمی‌گیرند، وعدۀ ناهار خود را از دیگ‌های سرد در بشقاب کشیده و به دلیل نبود هیچ امکاناتی برای گرم کردن غذا، مجبورند غذای سرد بخورند؛ غذایی که البته مدت‌هاست کسی مایل نیست به آن لب بزند. غذایی که بیش از یک سال است برای طبخ آن از هیچ گوشت و مرغی استفاده نمی‌شود و کیفیت آن روزبه‌روز بدتر شده است.

مسئولان زندان اما حجم همین غذای بی‌کیفیت را نیز کم و کم‌تر کرده‌اند: یک عدد تخم‌مرغ، یک قاشق پورۀ سیب‌زمینی، یک ورقه بادمجان سرخ‌شده (هر بادمجان را به دو یا سه ورقه تقسیم می‌کنند)، همبرگرهای سویا که عمدتا سیاه و سوخته‌اند و در نهایت غذای این روزهای زندان، بادمجان آب‌پز. غذایی که به دلیل مقدار بسیار زیاد بادمجان‌های اهدایی از سمت یک خَیِر، به وعدۀ هرروزۀ زندانیان تبدیل شده است‌.

این‌ها همه در حالی‌ است که از میان زندانیان، عده‌ای در ماه رمضان روزه می‌گیرند و برای افطار و پس از ساعت‌ها گرسنگی، نیاز به خوراک مناسب دارند. زندانیانی که در کارگاه، آشپزخانه، قسمت جمع‌آوری زباله، نظافت، اداری و بخش‌های دیگر، کارگری می‌کنند و تا پایان روز در حال فعالیت هستند و حتی برای وعدۀ افطار، غذای مناسبی به آن‌ها داده نمی‌شود.
(اینکه تنها بعضی از زندانیان کارگر، دستمزد دریافت می‌کنند و سایرین به معنی واقعی کلمه استثمار می‌شوند، موضوع این چندخط نیست و در فرصتی دیگر به آن خواهیم پرداخت).

تجربۀ در زندان‌بودن، فعالیت فیزیکی کمتر، در معرض نور خورشید نبودن، در خطر افتادن سلامت روان، عدم دسترسی کافی و همیشگی به امکانات درمانی و پزشکی، وضعیت بهداشتی اسفناک و … تاثیرات بسیاری بر سلامتی زندانیان می‌گذارد. شکنجۀ غذایی و گرسنه نگه داشتن زندانیان – زندانیانی که تعدادی از آن‌ها در این روزها روزه می‌گیرند- تعدادی از آن‌ها کارگری می‌کنند، عده‌ای بیمارند و عده‌ای سالم هستند، نه قانونی است، نه اخلاقی و نه انسانی.

وظیفۀ ماست تا صدای زندانیان بی‌صدای زندان قرچک باشیم و نگذاریم مسئولان زندان قرچک، بیش از این در بی‌خبری و سکوت، شرایط حبس را روز‌به‌روز برای زندانیان سخت‌تر کنند».

صدور حکم بیش از ۶۰ سال حبس برای فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی در گیلان

صبح امروز هشتم فروردین‌ماه، حکم بازداشت‌شدگان مردادماه ۱۴۰۲ در گیلان توسط شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی مهدی راسخی صادر شد.

بر اساس این احکام:

«زهره دادرس» به ۹ سال و ۶ ماه حبس (به اتهام تشکیل ‌گروه با هدف برهم زدن امنیت ملی به ۶ سال و یک روز حبس تعزیری
و‌ به اتهام اجتماع و تبانی، به ۳ سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری) محکوم شد.

همچنین«فروغ سمیع‌نیا»، «سارا جهانی»، «یاسمین حشدری»، «شیوا شاه سیا»، «نگین رضایی»، «متین یزدانی»، «آزاده چاووشیان» و‌ «زهرا دادرس» هریک به ۶ سال و ‌۳ ماه و ۱۷ روز حبس (اجتماع و تبانی به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و برای اتهام عضویت در گروه، به دو سال و هفت ماه و شانزده روز حبس) محکوم شدند.

از سوی دیگر «جلوه جواهری» و «هومن طاهری» به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شدند.

صبح روز ۲۵ مردادماه ۱۴۰۲، این فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی‌ با یورش ماموران امنیتی به منازل خود در شهرهای رشت، انزلی، لاهیجان و فومن بازداشت شدند.

پس از گذران قریب به دوماه، همگی این فعالین در فواصل زمانی متفاوت، با تودیع قرار وثیقه به‌صورت موقت از زندان لاکان رشت آزاد شدند.

ژن ژیان ئازادی

اعتراضات_سراسری

@bidarzani

حبس جعفر ابراهیمی، بازرس شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران که هم اکنون در زندان قزلحصار در تبعید است پایان یافته اما نیروهای امنیتی و قوه قضاییه از آزادی وی امتناع می‌کنند. 

دادستانی برای تحمیل حبس بیشتر به این زندانی سیاسی، دوره مرخصی استعلاجی را بهانه نموده و دوران مرخصی را به پایان حبس اضافه نموده‌است تا وی بعد از اتمام دوران حبس آزاد نگردد. ایت یکی از شیوه‌های آزار و اذیت زندانیان سیاسی و عقیدتی است که ضمن محروم نمودن آنان از مرخصی به ویژه مرخصی درمانی، به زندانی توقف حکم را تحمیل می‌کنند تا بعدا بتوانند به حبس زندانیان بیافزایند. 

جعفر ابراهیمی به همراه تعدادی از فعالان صنفی ده اردیبهشت ۱۴۰۱ بازداشت به دو سال محکوم شد که با احتساب ایام بازداشت موقت در پرونده قبلی بایستی ۲۹ اسفند از ۱۴۰۲ با توجه به تجمیع پرونده از زندان آزاد می‌شد اما وی همچنان در حبس است.

شورای_هماهنگی_تشکلهای_صنفی_فرهنگیان_ایران ضمن محکوم کردن تداوم بازداشت غیرقانونی این فعال صنفی، خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط اوست و تاکید می‌کند تداوم این فشارها و اقدامات غیرقانونی؛ فعالان صنفی هرگز نمی‌تواند مسیر مطالبه‌گری قانونی فعالان صنفی را مسدود نماید.

نایب عسکری، زندانی سیاسی که به اعدام محکوم شده، به سلول انفرادی زندان ارومیه منتقل شده است. این انتقال با توجه به محکومیت وی به اعدام، نگرانی خانواده و نزدیکان او را افزایش داده است.

به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، آقای عسکری روز چهارشنبه هشتم فروردین ۱۴۰۳ بدون ارائه دلیل مشخصی به سلول انفرادی منتقل شده است. وی پیشتر در فروردین ماه ۱۴۰۲ به صورت غیابی به اتهام محاربه به اعدام محکوم شده بود.

پس از اعتراض به حکم، اتهام او به بغی تغییر یافت و مجددا در مهرماه به اعدام محکوم شد. آقای عسکری در حال حاضر منتظر حکم دیوان عالی کشور است.جلسات دادرسی بدون حضور وکیل مدافع او برگزار شده است.

عضویت در یکی از احزاب کرد مخالف نظام، از جمله اتهامات او است.آقای عسکری در فروردین ۱۴۰۰ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و پس از اتمام مراحل بازجویی به زندان ارومیه منتقل شده بود. وی علاوه بر پرونده بغی، پرونده دیگری نیز به اتهام مشارکت در قتل یک عضو سپاه پاسداران دارد.

آقای عسکری پدر دو فرزند است و در دوران حبس به اتهام اخلال در نظم زندان به سه ماه حبس تعزیری و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شده بود.

منبع: www.Kampain.info

آرژانتین: ۱۰ نفر از شکنجه‌گران دوران دیکتاتوری نظامیان به حبس ابد محکوم شدند

پس از یک محاکمه طولانی با صدها پرونده، دستگاه قضائی آرژانتین ۱۰  متهم را به اتهام جنایت علیه بشریت در سه بازداشتگاه مخفی دوران حکومت دیکتاتوری سال‌های ۱۹۷۶-۱۹۸۳ به حبس ابد محکوم کرد. دادگاه آرژانتین ۱۰ شکنجه گر و جنایتکار دوران دیکتاتوری نظامیان را به حبس ابد محکوم کرد

دادگاهی در آرژانتین روز سه‌ شنبه در جریان یک پیگرد قانونی گسترده و طولانی مدت ۱۰ حکم حبس ابد صادر کرد. این دادگاه به جرایم آدم‌ ربایی، شکنجه، تجاوز و ناپدید شدن افراد در دوران دیکتاتوری نظامی ۱۹۷۶-۱۹۸۳ این کشور می‌پردازد.

دیکتاتوری‌های نظامی آمریکای لاتین سنت شوم «گم شدن» مردم را بنا نهادند؛ سنت خارج شدن از خانه و هرگز برنگشتن. سنت هجوم به خانه و بردن افراد؛ آن هم بدون هیچ رد پایی. دلیل و مدرکی مبنی بر کشته شدن این گمشدگان وجود نداشت؛ و دلیلی برای زنده بودنشان هم. مادرانی که روزی فرزندانشان را بی‌خبر از همه‌ جا راهی مدرسه و دانشگاه می‌ کردند و دیگر هرگز خبری از آنها نمی شنیدند بعدها «بنیاد مادران میدان مایو » را تشکیل دادند و با روسری‌های سفید به نشانه صلح، تجمع اعتراض آمیز برگزار کردند تا ردپایی از فرزاندان گمشده‌شان بیایند. ده‌ها رهبر کارگری و فعال اتحادیه ای ، هزاران فعال سیاسی و فعال چپ بدین ترتیب جانشان را از دست دادند.

دادخواهی مردم آرژانتین برای خونهای ریخته شده سی هزار نفری که در دوره دیکتاتوری حکومت نظامیان در دهه هفتاد و اوايل دهه هشتاد میلادی به دست نظامیان و در شکنجه گاهها  کشته و یا ناپدید  شدند ، چند دهه است که پی گیری شده و ادامه داشته است . راه حلی دموکراتیک برای مجازات قاتلان و جنایتکاران و تحقق عدالت برای قربانیان جنایت های صورت گرفته . زنده باد مادران دادخواه میدان مایو‌ که تجربه دادگاه های مردمی را بنیاد نهادند . فردا بعد از سرنگونی رژیم جنایت اسلامی ما هم دل گاه های مردم را برگزار خواهیم کرد . به امید آن روز زیبا دادخواهی

پیروزباد جنبش دادخواهی