در خيابان انقلاب
توقفى كوتاه
در پريشانىِ تاريخ
درنگى دوباره
در باورِ فراموش شدگان
هيچكس
در انتظارِ قدم هاشان
كوچه را
جارو نكرد
تنها
دختركى لاغر اندام
پارچه ى روىِ سرش را
بر تٓركه ا ى از ياس
تكان ميداد
آنان
نان را
نشانه گرفتند
و جيب هاى خالىِ خودرا
از همسرانشان
از كودكانشان
همچنان
پنهان داشتند
انتخابِ جهالت
در كار نبود
مبداء تاريخ شان
اينبار
خيابان و ميدان بود
خيابانى كه بر دوش اش
نامِ انقلاب
كوبيده بودند
و ميدانى
كه بر چهره ى خود
آذينِ آزادى
بسته بود
توقفى كوتاه بود
در پريشانىِ تاريخ
و
درنگى براى هميشه
در باورِ
فراموش شدگان
پاريس – ژانويه ٢٠١٨