طی یک بیانیه‌ی رسمی در فیس‌بوک

راجر جورج واترز، معروف به راجر واترز، زاده‌ی ششم سپتامبر ۱۹۴۳، خواننده، ترانه‌سرا، نوازنده‌ی گیتار و آهنگساز معاصر و مشهور انگلیسی است. راجر واترز در سال ۱۹۶۵ در کنار „نیک میسن“، „ریچارد رایت“ و „سید برت“ گروه „پینک‌فلوید“ را پایه‌گذاری کردند که انقلابی در دنیای موسیقی بود. خلاقیت راجر واترز در پدیدآوردن سبک ویژه‌ای از موسیقی راک بود که موج جدیدی را در جامعه‌ی موسیقی دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ میلادی به راه انداخت. از راجر واترز به عنوان یکی از بهترین و خلاق‌ترین آهنگسازان، ترانه‌سرایان و تهیه‌کنندگان تاریخ موسیقی راک یاد می‌کنند.

هم‌زمان با حمله‌ی جدید فاشیست‌های صهیونیست به نوار غزه، صدا و سیمای جمهوری اسلامی از „راجر واترز“ برای شرکت در یک مصاحبه‌ی تلویزیونی دعوت کرده است. راجر واترز اما، با انتشار بیانیه‌ای در صفحه‌ی فیس‌بوکِ خود واکنش نشان داد و به طور رسمی این دعوت را رد کرد.

متن بیانیه‌ی راجر واترز

۱۴ ماه می ۲۰۲۳؛
کشتار کودکان را متوقف کنید!

وقتی بچه بودم
تصویر گذرایی دیدم
از گوشه‌ی چشمم،
برگشتم نگاهش کنم
ولی رفته بود
هم‌اکنون نمی‌دانم دقیقا چه بود
آن بچه بزرگ شده
و آن رؤیا از بین رفته
و من به آسودگی کرخت شده‌ام!

صبح امروز، در کمال تأسف و اندوه، درخواست مصاحبه‌ی یک شبکه‌ی تلویزیونی وابسته به جمهوری اسلامی ایران را دریافت کردم که بی‌درنگ رد کردم. چرا؟ چون من فارسی صحبت نمی‌کنم، در ایران زندگی نمی‌کنم، پس نمی‌توانم تصویر کاملی از داخل این کشور داشته باشم. همچنین، من یک خداناباورم و این موضوع، روی نگرش من تأثیر می‌گذارد.
من در پشتیبانی از حقوق بشر برای یکایک افراد جهان، بسیار مصمم هستم. بله، در مورد مهسا امینی و تمام دیگر قربانیان معترضان جوان ایرانی صحبت می‌کنم. این حقیقت که جمهوری اسلامی توسط نیروهای امنیتی و پلیس خود، قوانین بسیار ظالمانه‌ای را در نوع پوشش، به دختران و زنان ایرانی‌مان تحمیل می‌کند، در عصر مدرن یک امر کاملا نفرت‌انگیز است!
آیت‌‌الله‌ها در ایران که مانند همتایان‌شان در اسرائیل آپارتاید، برده‌ی عقاید متعصبانه‌اند، برای حقوق‌ بشر پشیزی ارزش قائل نیستند، در نتیجه من نمی‌توانم با تلویزیون آنها مصاحبه کنم! به این ترتیب، من از حق مردم ایران برای تعیین سرنوشت خود، با تمام وجودم پشتیبانی می‌کنم.
فقط چه می‌شد اگر آمریکا، بریتانیا و شرکت‌های بزرگ نفتی در سال ۱۹۵۳ (۱۳۳۲) آنها را تنها می‌گذاشتند؟ تازه متوجه می‌شوم که „تصویر گذرایی“ که من در آهنگم „Comfortably Numb“ توصیف می‌کنم، در واقع تصویری از آزادی، تصویری از انتخابِ آزاد و تصویری از دنیایی فارغ از تعصب‌های مرگ‌بار، چه دینی و چه سکولار بوده است.

کودکی گلی را می‌بوید
زن جوانی موهایش را
زیر نور آفتاب رها می‌کند
مردمی دم فرو می‌برند
از تاریکی بیرون می‌آیند
و نفس راحتی می‌کشند!

کشتار کودکان را متوقف کنید!
با عشق،

ر. واترز

راجر واترز را به خاطر رد کردن مصاحبه با تلویزیون حاکمیت جنایت‌پیشه‌ی جمهوری اسلامی و به خاطر همبستگی او با جنبش „زن، زندگی، آزادی“ ستایش باید کرد. درست است که راجر واترز در چارچوب نظام فاسد جمهوری اسلامی زندگی نمی‌کند، اما پشتیبانی او از جنبش جاری در ایران و ایستادگی او در برابر عوامل خامنه‌ای کودک‌کش نه تنها ستایش برانگیز است، بلکه فریاد زندگی و حقانیت جنبش اجتماعی „زن، زندگی، آزادی“ است. ستم و ستمگری در هر کجای جهان نفرت‌ برانگیز است، همانگونه که راجر واترز، ستمگران جمهوری اسلامی را و ستمگران اسرائیل را به طور یکسان رد می‌کند، چراکه هم جمهوری اسلامی و هم اسرائیل برای رسیدن به اهداف شوم خود، افزون بر جنایت‌های روزمره که مرتکب می‌شوند، کودک‌کشی نیز می‌کنند. جهان وارونه‌ی امروز، بیش از پیش نیاز به اندیشمندان مترقی و هنرمندان پیشرفته چون راجر واترز دارد.

پیروزباد جنبش „زن، زندگی، آزادی“
هزاران ننگ بر خامنه‌ای کودک‌کش
زندانی سیاسی آزاد باید گردد!
سرنگون باد نظام جمهوری اسلامی
https://t.me/schabname/9985