بهانه های واهی را از اراذل طرفدار سرکوب بگیریم

طی چند روز اخیر دیدم که اراذل و فرومایگانی چون شاکر حسینی و جان نثاری و علیزاده و…دوسه شعار ناهمساز با بیشتر و بلکه همه ی شعارهای درست و خواسته های بحق مردم ستمدیده ی ما را که بوی تند ارتجاع و نژادپرستی می داد و از همان روزهای اول از طرف عمده ی مردم بی درنگ طرد شد، بهانه ی واهی حمله به مردم و توجیه عریان دستگاه سرکوب و بند و زندان و توطئه های بعدی برای مشوّه کردن چهره ی مردم معترض و حق طلب قرار داده اند و از طریق تریبون های فت و فراوانی که مثل همیشه در اختیارشان گذاشته اند سیلی به چهره ی مظلوم مردمی می زنند که ازچهل سال تبعیض و فقر و خاکسترنشینی و خفقان و آزادی کُشی و اعدام و کشتار جمعی و جنگ طلبی و ماجراجویی به تنگ آمده اند و این زندگی سراسر تهیدستی و عسرت و فسردگی و واژگون بختی را شایسته ی انسان آزاد و برابر نمی دانند. آنچه من در یادداشتی در این صفحه در طرد شعارهای ناسیونالیستی و نژادپرستانه گفتم هیچ ربطی به دشمنان سوگند خورده ی مردم ندارد و نباید اجازه داد که فرومایگان روحیه باخته برای توجیه کشتار مردم به این گونه ریسمان های پوسیده چنگ بیندازند. طبیعی است که در هر جنبش اجتماعی در کنار انبوه شعار های حق طلبانه، انگشت شماری شعار ناهمساز نیز طرح شود. اما به طور معمول جریان مردمی چنان زور آور است که خیلی زود شعار های نادرست را از میدان به در می کند. چنان که در جنبش اخیر نان و آزادی هم خواست مردم هم از روز نخست روشن بود و هر اتفاقی هم که برای این جنبش بیفتد چون درفش حق خواهی مردم به جان آمده به زندگی جلیل و شکوهمند خود ادامه خواهد داد : دیگر فقر نمی خواهیم، خفقان بس است، نه به حاکمیت بلامنازع دینی، نه به بیکاری، نه به بی سرپناهی و بی تکیه گاهی، نه به چپاول دسترنج مردم زحمتکش و ثروت اجتماعی به دست یک مشت غارتگر، نه به نابرابری، نه به تبعیضی که فقط با افریقای جنوبی در دوران آپاراتاید قابل مقایسه است، در یک کلام : نه به ستم و آزادی ستیزی و آری به آزادی و نان و رفاه و شادی.

***

پادگفتارهای تسلیم‌طلبی – 9: سازماندهی و تداوم مبارزه علیه ضدحمله حکومت، همایون ایوانی