انفجار ناگهانی اعتراضات مردم که از مشهد و تعدادی دیگر از شهر های استان خراسان آغاز شد در ظرف سه روز به سرعت باور نکردنی به دهها شهر در اقصی نقاط کشور گسترش یافته است. اعتراض هایی که در وحله نخست به نظر می رسید تنها بروز خشم توده های زحمتکش علیه گرانی و فقر و فلاکت است با همان سرعت به اعتراض و فریادی علیه کل حاکمیت رژیم اسلامی ارتقا یافته است. این اعتراض ها و تظاهرات ها تا هم اکنون کلیت پیکره جمهوری اسلامی از اصلاح طلب تا اصول گرا و هر دار و دسته ی دیگر رژیم را غافل گیر کرده است.
این خیزشی است از اعماق، نخستین گدازه های آتشفشان خشم مردمی است که زخم های دردناک نزدیک به چهل سال حکومت سرمایه داری اسلامی را بر پیکر خود دارند و از سرکوب، فقر، استثمار و بی حقوقی مطلق جان به لب شان رسیده است. این اعتراض ها و تظاهرات ها، فریاد و „نه“ بزرگ به همه شرایط نکبت باری است که رژیم اسلامی به ضرب زور، کشتار و زندان بر آنان تحمیل کرده است. خاطره های دورتر این تاریخ چهل ساله، قتل عام دستجمعی زندانیان سیاسی در دهه شصت است و خاطر های نزدیک تر آن، کشتار کارگران خاتون آباد، به شلاق بستن کارگران معدن آق دره، و سرکوب اعتراض هزاران کارگر هپکو و هفت تپه. ماجرای غم انگیز گور خواب ها، کارتون خوابها، کولبران، کودکان کار و حلبی نشینان است؛ سرکوب و تهدید مستمر کارگران در اقصی نقاط ایران به دلیل مطالبه دستمزد های معوقه، تضمین امنیت شغلی، و علیه اخراج و بیکار سازیها است؛ قتل شاهرخ زمانیها در زندان و به بند کشیدن فعالین کارگری ضدسرمایه داری همچون رضا شهابی و محمود صالحی با وجود بیماریهای مهلک و نیز معلمان مبارزی چون اسماعیل عبدی ،محمود بهشتی لنگرودی و صدها زندانی سیاسی دیگر است که هم اینک در کنج زندان اند. و آن سوی این معادله ی فقر و سرکوب و نابودی هستی جامعه، رژیمی است که به نام خدا و دین، با ولع سیری ناپذیری بر هر آن چه بر زمین است چنگ انداخته است و مقامات و دست اندر کاران آن و فرزندانشان مشغول بالا کشیدن اموال عمومی، دزدی و اختلاس اند و به هیچ کس نیز پاسخگو نیستند.
بر متن چنین شرایطی است که اعتراض و تظاهرات مردم علیه گرانی و فقر بطور هم زمان کلیت رژیم اسلامی را نشانه گرفته است. تظاهر کنندگان به درستی دیگر امیدی به رفع فقر و گرانی و بیکاری تحت حاکمیت رژیم اسلامی را ندارند. آن امید واهی که هسته اصلی رژیم و داردسته ها و عناصر اصلاح طلب، معتدل و نیمه معتدل، در جامعه ایجاد کرده بودند و همه را به صبر برای معجزه بعد از توافق هسته ای دعوت می کردند، اکنون جایش را به شعار „اصلاح طلب ، اصول گرا، دیگر تمومه ماجرا“ داده است. آخرین تردید ها در این مورد را بودجه سال ۱۳۹۷ دولت روحانی از میان برد. این بودجه در همان حال که سهم دستگاه های سرکوب و انواع تشکلات انگل مذهبی وخرافه پراکنی را افزایش داده، سفره حقیرانه کارگران و زحمتکشان یعنی اکثریت عظیم مردم را نشانه گرفته است. حذف یارانه ها برای بیش از سی میلیون نفر و افزایش بنزین به ۱۵۰۰ تومان، تخم مرغ دانه ای ۷۵۰ تومان و زمزمه دو برابرشدن قیمت نان، فقط بخشی از برنامه ریزی رژیم برای تحمیل فقر و جمع کردن سفره بخور ونمیر مردم است. زمان اندکی لازم بود که ارائه بودجه سال ۹۷ و موج اعتراضی در فضای مجازی، به انفجار خشم توده های جان به لب رسیده منتهی شود.
سرعت گسترش این اعتراضات اگر چه حیرت آور است، اما لازم است تاکید گردد تا پیش از آن، ما اعتراض ها و اعتصاب های گسترده کارگران در سراسر کشور را در رابطه با دستمزهای معوقه، بیکارسازیها، نا امنی محیط کار، خصوصی سازیها، حق تشکل مستقل، و اعتراض به سرقت حقوق و مزایای کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان را داشته ایم. اکنون بیش از پیش لازم است این اعتراض ها و اعتصاب ها تداوم و گسترش یابد و با خرد جمعی مانع سرکوب آنها توسط حکومت شد.
اعتراض ها و تظاهرات ها خیابانی حتی با امید و پیش فرض تداوم و گسترش آنها، به تنهایی نخواهد توانست به اهداف مورد نظر منتهی شود. این خطر وجود دارد که رژیم با بکارگیری تمام قوه قهریه خود به دستگیری گسترده و سرکوب خونین معترضین خیابانی بپردازد. تجربه انقلاب ۱۳۵۷ و بسیاری از انقلاب ها و جنبش های دیگر نشان می دهد که در جوامع سرمایه داری و نیز استبدادی مانند ایران، بدون حضور قدرتمند جنبش کارگری، بدون اعتصاب های سراسری توسط بخش های مختلف کارگری، معلمان، دانشجویان و دانش آموزان، تظاهرات ها و اعتراض های خیایانی به اهداف خود نمی رسند.
اتحاد بین المللی ضمن حمایت همه جانبه از به پاخواستن توده های اعماق در ایران، در همکاری و همیاری خود با جنبش کارگری دفاع پیگیر از اعتراضات وخشم فوران کرده توده ها، سمت وسوی آنرا با جهت تشکل یابی شان از منظر تحقق منافع کوتاه و بلند مدت شان دنبال میکند. به همین دلیل همه عناصر آگاه کارگری، معلمین و دانشجویی را دعوت میکنیم از فرصت پیش آمده در جهت سازماندهی معترضین در سطوح ممکن اقدام کنند! در کنار شعارهای ضدحکومتی، مطالبه آزادی فعالین جنبش کارگری، دانشجویی ومعلمین، رضا شهابی، اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی و…آزادی کلیه زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان، رهایی زنان و اقلیت های تحت ستم که زیر یوغ چهل سال حکومت اسلامی حقوق اولیه شان پایمال گشته است و نیزحمایت قاطع و فعال از اعتراضات جاری کارگری می تواند مانع از شعارهای انحرافی که توسط دشمنان طبقه کارگر بکار برده می شوند، گردد.
لازم است در عین حال نگرانی خود را اعلام نموده و هشدار دهیم که جریاناتی در این تظاهرات ها در تلاشند شعار های نژادپرستانه، ناسیونالیستی، زن ستیزانه و ارتجاعی از جمله شعار به نفع حکومت ضد مردمی سلطنتی سابق که به تاریخ سپرده شده است و شعار هایی مانند „نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران“ را به اعتراض مردم محروم برای نان و آزادی تحمیل کنند و آنرا به انحراف بکشانند. کارگران و مردم محروم ایران کوچکترین نفعی از بکارگیری چنین شعارهای تفرقه افکنانه ای نخواهند برد و تنها موجب تضعیف و خدشه دار کردن اعتراض عدالت طلبانه آنها در ایران و در اذهان مردم جهان خواهد شد. در این مبارزه توده ای علیه رژیم جمهوری اسلامی، حیاتی است که جلوی هر گونه اعمال نفوذ سلطنت طلبان و طرفداران امپریالیسم آمریکا و دیگر رژیمهای ارتجاعی منطقه از جمله اسرائیل و عربستان سعودی گرفته شود.
اتحاد بین المللی ضمن حمایت فعال از اعتراضات توده ای در سراسر کشور، تاکید می کند که حامیان واقعی کارگران و مردم زحمتکش ایران در سطح بین المللی، جنبشهای کارگری، ضدسرمایه داری، سوسیالیستی و مترقی و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب دنیا هستند و بس. با تکیه به رهبری طبقه کارگر، تشکل و قدرت جمعی امان، وهمبستگی بین المللی و اتخاذ شعارهای پیشرو علیه ستم ها و بی عدالتی ها و کلیت این نظام ضدانسانی، می توانیم با گامهای استوار به پیش رویم.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
اول ژانویه ۲۰۱۸
Keine Kommentare