کاک جمال از کمونیستهای قدیمی روستای دزلی است. او اولین بار در سال 1364 در ارتباط با حزب کمونیست ایران دستگیر و زندانی شد و از آن زمان به بعد نیز بارها طعم تلخ زندان و بازداشت را چشیده است. خانواده او در یکی از اسلامی ترین روستاهای مریوان نماینده اندیشه های چپگرایانه هستنند. گویا فرزند او، دیاکو (متولد سال 1374) نیز مانند پدر دل در گرو آرمان سوسیالیسم داشت اما….ـ
9 فروردین 97 برای همیشه در ذهنم حک خواهد شد. روزی که به طور مستقیم با پدیده قتل ناموسی مواجه شدم. دیاکو به دلیل یک سوتفاهم بر اثر وارد آمدن ضربه ساطور به گردنش کشته شد. قاتل همان موقع خود را به پاسگاه روستا معرفی می کند. هنگامی که به آن روستا رسیدیم کاک جمال بغض در گلویش بود اما گریه نکرد، سیاه هم نپوشید، با صدای بلند می گفت:« دیاکو رفیقم بود، نه پسرم. قربانی ارتجاع و عقب ماندگی شد، اون انسان متمدن و مدرنی بود اما مناسبات مطرود و محکوم سنتی و عقب مانده او را از ما گرفت. اون کاکای من بود، اون عزیزم بود. زندان و شکنجه نفسم را نبرید اما این غم من را خواهد کشت.»ـ

کاک جمال نمی خواهد درخواست قصاص کند چون می گوید باید با مناسبات مبارزه کرد و نه با عناصر… به خودم می آیم؛ مراسم آغاز شده، ولی خبری از فاتحه نیست، یک دقیقه سکوت به یاد این عزیز از دست رفته و تمام جانباختگان راه سوسیالیسم اعلام می شود. بعد پدر یکی از جانباختگان گردان شوان کوموله، به ما که از تهران آمدیم خیر مقدم می گوید. پس از آن خبری از مداح و آخوند هم نمی شود، همه بر سر این بحث می کنند چطور باید در جامعه کردستان با پدیده شومی به نام قتل ناموسی مقابله کرد….ـ